Konrad
Dziwny jest czas. Pamiętam dni, gdy życie w mieszkaniu na Lynchet Hill było tak intensywne, że jego koniec wydawał się nieskończenie odległy w czasie – tak jak nieskończony wydawał się potencjał tego, co może się w tym czasie zdarzyć. Ale teraz cały ten okres się kończy. Nieskończoność okazuje się mieć koniec.
Wydaje mi się, że w przeszłość zawsze jest bliżej, niż w przyszłość. Nie potrafię sobie wyobrazić siebie za miesiąc. Po prostu nie potrafię. Jest to człowiek, którego nie ma. Nie wiadomo, kim się stanę w kontakcie z Francją. Ale ten francuski ja, który żyje miesiąc w przyszłości, widzi mnie z dzisiaj jako swojego niedalekiego kuzyna, może nawet brata. Bliżej mu do mnie, niż mi do niego.
On jest dla mnie nieskończonym potencjałem. Ja dla niego – zrozumiałą ciągłością. On jest nieskończenie daleko. Ja dla niego – miesiąc temu.
Widzę siebie w przyszłości. Widzę siebie we Francji, widzę się w Singapurze, wiem, że kiedyś tam będę, i gdy to już nastąpi, przeszłość zostanie skompresowana. Bo już będzie poznana, już będzie konkretna, skończona. Można ją będzie objąć ramami.
Nieskończoność okazuje się mieć koniec.
Ewa Maria and Friends 
Moje przemyślenia a propos CZASU
Jeśli na początku nie było nic, to nie było też CZASU, lecz myślę, że musiało być COŚ. To było pole, pole możliwości zacieśnione do tego, co miało szanse na urzeczywistnienie. To była jakaś informacja zakodowana Muszę więc być strukturą istoty światła. Wszystko ruchome, wszystko się przekształca. Dziś jestem inna niżeli byłam kilkanaście lat temu, co sugerujesz właśnie w tym artykule i nie wiem kim i gdzie będę jutro czy za kilka lat. CZAS RUCHOMY, o którym Einstein powiedział, że go nie ma. Jeśli nie ma CZASU nie może być mnie TERAZ. Pytam, więc. Czy to CZAS mnie stwarza, czy ja stwarzam CZAS? Co jest stałe?
Na początku nie było nic a zatem nie było też czasu.
—
Około 13.5 miliarda lat temu, w wyniku zjawiska, które nazywamy Big Bang, powstały materia, energia, czas i przestrzeń.
To wydarzenie nazywamy fizyką.
Około 3 tysiące lat później, materia zaczęła formować atomy, które z kolei łączyły się w molekuły.
Historię atomów, molekuł i ich wzajemnego oddziaływania nazywamy chemią.
Około 3.8 miliardów lat temu, na planecie zwanej Ziemia, molekuły zaczęły się łączyć w wyjątkowo duże i skomplikowane struktury nazwane organizmami.
Naukę o organizmach nazywamy biologią.
Powyższe zdania rozpoczynają książkę Yuvala Harari – Sapiens, a brief history of the Humankind.
Dziękuję za info. Spróbuję znaleźć tę książkę Lubię ciągle poznawać coś nowego. W ogóle uczyć się. Przeczytałam książki np. S.Howkinga i wiele innych i wcale nie jestem mądra, jak np. Tales z Miletu ( raczej, jak sedes z ebolitu, ha ha. Ale COŚ zawsze w tej głowie zostaje. Pozdrawiam wszystkich z tego bloga