Jutro rocznica Ewa Maria Slaska Bardzo się zdziwiłam, ale Edgar Hilsenrath, którego uważam za jednego z najlepszych pisarzy niemieckich starszego pokolenia, nie ma wpisu w Wikipedii po polsku, choć w Polsce ukazała się jego najsłynniejsza książka, Nazista i fryzjer. Myślę więc, że podobnie jak to było z André Kaminskim, gdy ten wpis się ukaże, umieszczę… Continue reading Rok temu umarł Edgar Hilsenrath
Tag: groby
Cmentarz żydowski w Nicei
Cimetière juif Uwaga - nie wszystkie motywy w tym filmiku naprawdę sfotografowano na cmentarzu żydowskim w Nicei. I w ogóle w sieci jest okropny bałagan, niektóre groby pojawiają się wiele razy na różnych cmentarzach, innych nie ma, nie wiadomo - już nie ma, w ogóle nie ma, Prochy z Auschwitz. Mydło wyprodukowane w Auschwitz, Majdanku… Continue reading Cmentarz żydowski w Nicei
Reblog z siebie samej: Grób psa (wiersze 34)
Jak zwykle podczas wakacji. Autorzy się "opuszczają" (Czytelnicy zresztą też), człowiek wyjeżdża tam, gdzie nie ma dostępu do sieci, a tu ambitne zadanie narzucone sobie samej lata temu, że co noc, w minutę po północy MA być nowy wpis - wszystko to powoduje, że latem niekiedy rebloguję własne wpisy. Tym razem przypominam przy okazji zamierzchłe… Continue reading Reblog z siebie samej: Grób psa (wiersze 34)
Ein Mann, ein Werk, ein Grab (und die Frauen)
Ich gehe, o, Herr, in deine Hand zurück, schrieb man auf der Gruft-Mosaik über Eheleute Zeitler. Carl Ludwig Zeitler und Agnes Hand aufs Herz - nie gehört, oder? Natürlich nicht, dabei bewirkten sie beiden so viel, das ich als Chronikarin gar nicht weiß, wo beginnen? Auf dem Foto rechts ist es vielleicht nicht genug deutlich.… Continue reading Ein Mann, ein Werk, ein Grab (und die Frauen)
Nico, eine Mondgöttin
Sie liegt auf dem Selbstmörder Friedhof in Berlin begraben, obwohl sie gar keine Selbstmörderin ist, sondern ist auf Ibiza vom Fahrrad gefallen und gestorben. Am 18. Juli 1988. Nico... Von Andy Warhol entdeckt, kam sie zu Ruhm als weibliche Stimme des ersten Albums von The Velvet Underground und, wie Berliner TIP behauptet, werden ihre Soloplatten… Continue reading Nico, eine Mondgöttin
Reblog: Ein Mann auf einem Friedhof in Reinickendorf
Es kam Vorgestern per Mail: Liebe Mitglieder, Freunde und Freundinnen der Deutsch-Polnischen Gesellschaft Berlin, sehr geehrte Damen und Herren! Eine Geschichte, die kaum zu glauben ist: ein Pole und ein Deutscher haben nach monatelanger Suche die verschollene Urne des Bischof Bursches auf einem Reinickendorfer Friedhof wieder gefunden. Nach 76 Jahren ist das Schicksal des polnischen… Continue reading Reblog: Ein Mann auf einem Friedhof in Reinickendorf
Grób na cmentarzu w Berlinie
Ewa Maria Slaska Achtung: unten befindet sich ein Appendix auf Deutsch Nadtytuł tego wpisu jest tak długi, że musiałam mu zmienić funkcję i stał się tytułem Mężczyźni z cmentarza na Heerstrasse (Friedhof Heerstraße) koło Stadionu Olimpijskiego w Berlinie: Hermann Minkowski i Oskar Minkowski Historia grobu braci Minkowskich przypomina mi naszą walkę o grób profesora Aleksandra… Continue reading Grób na cmentarzu w Berlinie
Brückner raz jeszcze / Wieder Prof. Brückner
Ewa Maria Slaska & Roman Brodowski Dzień zmarłych / Allerheiligen Po polsku pisałam już TU o profesorze i jego grobie na Cmentarzu Parkowym Tempelhof, a TU i o grobie, i o naszej wspólnej wizycie tam przed rokiem. Über Professor Brückner und sein Grab Zünden wir wieder die Grabkerzen. Lassen wir unsere Erinnerungen frei. Die Gestorbenen… Continue reading Brückner raz jeszcze / Wieder Prof. Brückner
Profesor Brückner jak co roku
Ewa Maria Slaska Profesor czyli walka o grób Zaproponowałam dziś berlińczykom, żeby poszli ze mną na grób profesora Brücknera. Myślę więc, że parę faktów trzeba tu przypomnieć. O profesorze, i o jego grobie. Profesor Brückner pochodził z niemieckiej rodziny spod Tarnopola, która w ciągu trzech pokoleń zachowała wprawdzie niemiecką pisownię nazwiska, ale poza tym całkowicie się… Continue reading Profesor Brückner jak co roku
San Michele
Ewa Maria Slaska Dwaj poeci, muzyk i tancerz W Wenecji popłynęłam na cmentarz czyli na wyspę San Michele. Była piękna pogoda, miałam czas, mogłam chodzić po cmentarzu jak mi się długo podobało, a najważniejsze - nie byłam całkiem sama, bo to by napawało chyba lekkim strachem, ale nie, tu i ówdzie widać było jakiegoś odwiedzającego,… Continue reading San Michele
