Lech Milewski

Kilka tygodni temu wracałem wraz z żoną samochodem z koncertu. Było już ciemno, deszcz. Czułem się bardzo niewygodnie za kierownicą. Na ulicach był duży ruch, światła pojazdów z przeciwka oślepiały mnie. W rezultacie nie byłem w stanie rozpoznać w lusterku wstecznym, czy na sąsiednim pasie jedzie jakiś samochód, w związku z czym nie odważałem się zmieniać pasa, co doprowadziło do nieplanowanego przedłużenia podróży.

Do domu dotarłem zmęczony i zdenerwowany, w głowie szumiały mi słowa Wieszcza:

Niechaj, kogo wiek zamroczy,
Chyląc ku ziemi poradlone czoło,
Takie widzi świata koło,
Jakie tępemi zakreśla oczy.

Sama prawda 😦

Jednak nie poddałem się – spytałem ChatGPT:
Czy możesz napisać wiersz o starości wzorowany na Odzie do Młodości?

Oda do Starości
Bez żalu patrzysz wstecz, o wieku siwy,
Nie szukasz burz, ni słońc zachłannych blasku
— Tyś ciszy dzieckiem, mędrcem w mroku łasce,
W twej dłoni — czas spokojny, a nie żywy.

Nie skoczysz w przepaść marzeń jak młodość zuchwała,
Lecz drogą znaną stąpasz — cicho, z czułością,
W spojrzeniu — spokój, w słowie — prostolinijność,
A w sercu — mapa miejsc, gdzie dusza drżała.

Gdzież ta moc, co w młodości rwała do czynów?
Tyś ją zamienił w mądrość, w cierpliwą rozmowę.
Nie zrywasz róż — lecz pleciesz ich opowieść nową,
Co nie rani dłoni, lecz koi wspomnienia synów.

Nie boisz się zmierzchu — on nie kończy dnia,
Lecz złoci niebo, jakby chciał podziękować.
Tyś skarbem cichym, co uczy — nie wołając,
Że kres to nie zguba, lecz pełnia — bez dna.

O starości, co w srebrze włosów siedzibę masz,
Nieś nas łagodnie tam, gdzie czas już nie rani.
Niech w tobie znajdzie odpoczynek ten,
co w młodości płonął,

I w twej pieśni odnajdzie — sens ostatniej fali.

Nie minęło wiele dni i trafił się kolejny sprawdzian – w połowie czerwca obchodziliśmy wraz z żoną 60 lat małżeństwa…

Ktoś doradził mi żebym skontaktował się z biurem mojej posłanki do parlamentu, a oni załatwią nam życzenia rocznicowe od czołowych australijskich polityków. Skontaktowałem się – tak, załatwią… a która to rocznica? – 60.
W takim razie dostaniecie również życzenia od Króla.
Bardzo słusznie, wszak 40 lat temu składaliśmy przysięgę wierności Jego Matce…

Pan pośrodku to nasz sąsiad, Australijczyk, weteran bitwy pod Tobrukiem.
Data rocznicy nadeszła – nie dostaliśmy niczego. Biuro naszej posłanki wyjaśniło, że najwyraźniej nie zrozumiałem jakie są procesy załatwiania takiej sprawy.
Fakt – myślałem, że jak napisali, że załatwią – to załatwią. Stare przyzwyczajenia.
Na szczęście już wiem gdzie się zwrócić…

ChatGPT napisał tak:

A Royal Sonnet on a Diamond Anniversary

From throne to distant shore I send my grace,
To hearts entwined through sixty steadfast years
— A union firm, time could not displace,
Nor dim with toil, nor wet with sorrow’s tears.
In golden sun beneath the southern skies,
Your love took root on Austral soil anew,
Yet Polish echoes in your voices rise,

A harmony of lands and hearts held true.
O faithful pair, your story speaks to all

— Of journeys made, of cultures woven tight,
Of vows sustained through every rise and fall,

A beacon burning ever bold and bright.
As King, I raise my glass and humbly say:
God bless your love this diamond wedding day.

Zamówiliśmy stosowne miejsce…
Przecięliśmy rocznicowy tort…

Trójka naszych wnuczek zaprezentowała program muzyczny, dwójka wnuków zarecytowała królewski sonet i jeszcze jeden okolicznościowy utwór. Na zakończenie imprezy wspólnie zaśpiewaliśmy stosowną piosenkę – inspiracją był utwór Sixteen Tons – KLIK.

Syn poprosił ChatGPT żeby przerobić tę piosenkę na Sixty Years. I oto jest.

Refren:
Sixty years and what do you get?
Another day full of work and sweat.
Saint Peter, don’t you call me, ’cause I can’t go
I owe my soul to the Family store.

I was born one mornin’,
it was drizzlin’ rain
Fightin’ and trouble are my middle name
I was raised in Poland by an old mama lion
Can’t no high-toned woman make me walk the line

Well, we married in year ’65,
Been side by side through this long, sweet ride.
Sixty years later and still goin’ strong,
With a love like ours, you just can’t go wrong.

You give your heart and what do you get?
A diamond love that you won’t forget.
Saint Peter don’t you call ‘em, they can’t go
— They got more dancin’ ‘fore they go home.

Well he said “I do” back in ’65,
Didn’t know he’d hear “Yes, dear” all his life.
She cooked, he snored, they laughed and fought,
But sixty years later, still tied in a knot.

Refren…

P.S. Jeszcze jedno, namacalne, wspomnienie sprzed 60 lat – garnitur – wystąpiłem w oryginalnym ślubnym garniturze. Garnitur uszyty ze 100% wełny przez renomowanego krawca. W czasie szycia garnituru były dwie przymiarki. Krawiec trzymał w ustach sporo szpilek i mruczał: kapota musi mieć smak, kapota musi mieć smak.

Smak trwa.