…a raczej coś w rodzaju pastorałki

Tomasz Fetzki

Natrafił na niego Viator podczas przedświątecznych porządków, pośród hałd szpargałów. Skąd się wziął u niego ten tekst? Istnieje kilka wersji wyjaśnienia zagadki:
a. Rękopis znaleziony został w Saragossie.
b. Odkryto go w starym kościele Św. Pawła w Baltimore, datowany, rzecz jasna, 1692 rok.
c. Spod gruzów odkopały go urocze kłamczuszki, przy okazji znalezienia zapisu nutowego Adagia Tomaso Albinoniego, w ruinach Staatsbibliothek w Dreźnie.

Wybierzcie tę opcję, która wam pasuje. A wraz z nią i z samą pastorałką przyjmijcie najserdeczniejsze świąteczne życzenia.

Kim Ty byłaś: gwiazdą Wenus, wstającego dnia probierzem
Meteorem lotu pędem rozżagwionym w jonosferze
Czy kometą splatającą warkocz z pyłu kosmicznego?
Obojętne – serca rwałaś ku tęsknocie do lepszego.
Pewnie nikt Cię tutaj nie słał, nam się tylko skojarzyło
Z tej nadziei beznadziejnej, by się wreszcie odmieniło!
Piękna, gdy dokoła siałaś blaskiem świetlnej aureoli
Et in terra pax hominibus
Pokój ludziom dobrej woli…

Skąd byś przyszła, co znaczyła, dokąd miałaś pożeglować
Warto było choć przez chwilkę Twą zagadkę kontemplować
Przypomniałaś, że nie białej szmaty trzeba do corridy
Że za wcześnie, by się poddać i ogłosić tryumf ohydy
By opuścić wzrok, ramiona, zatłuc w sobie wyobraźnię.
Ty po niebie z gracją płyniesz, my wśród kurzu jakby raźniej
Już idziemy, choć czasami każdy krok i oddech boli
Et in terra pax hominibus
Pokój ludziom dobrej woli!

O nas tyle! Jeśli wolno dodatkowe prośby zgłaszać:
Czy byś mogła, czy byś chciała niepokoju ziarno zasiać
Tam, gdzie rolnik pracowity pielęgnuje wciąż z oddaniem
Bujne, plenne swe poletko, porośnięte gęstym łanem
Intryg, szczucia, wiarołomstwa, sprzedajnego uniżenia.
Może jego sercem także szarpnie jasność zrozumienia
Że bezcenne, bo jedyne, życie niszczy i partoli?
Et in terra pax hominibus
Pokój ludziom dobrej woli