Zbigniew Milewicz

W motylarni

Te piękne, kolorowe owady lubi chyba każdy, więc pod wystawowym namiotem ustawionym przy latarni morskiej w Niechorzu, widać przedstawicieli wszystkich grup wiekowych. Młodziutka przewodniczka prosi nas o wyrozumiałość, że w pomieszczeniu jest tak parno i gorąco, ale motylki pochodzą głównie z tropikalnych i subtropikalnych terenów Ameryki oraz Azji, trzeba im więc ten klimat utrzymać.

Opowiadając o cyklach rozwojowych i jakże krótkim życiu gatunku łuskoskrzydłych, lepidoptera (niektóre osobniki żyją zaledwie kilka godzin, inne nie więcej niż kilkanaście miesięcy) oprowadzająca zwraca uwagę na różne ciekawostki, które jej zdaniem mogą być interesujące dla publiczności. Na to na przykład, że motyle lubią pić sok ze sfermentowanych owoców i przyjaźnią się z żółwiami, ze względu na ich łzy, które zawierają pewne składniki mineralne, cenne w motylej diecie. Kiedy i dlaczego żółwie płaczą, tego pani niestety nie wie i mi nie powie. Ja sobie tak myślę, że może żółwie, które w przeciwieństwie do motyli żyją bardzo długo, płaczą zwyczajnie ze starości, która, jak wiadomo, nie udała się Stwórcy. Dzięki żółwim łzom lepidoptera umierają jednak dietetycznie.

Zażywna para w średnim wieku, leciuteńko wstawiona, skupia się na dwóch innych zagadnieniach:
– One wiedzą, co dobre, jak sobie siorbną z takiego sfermentowanego grejpfruta, to od razu ładniej latają.
– Tak, jak ty po piwie, do toalety. Ty sobie lepiej pomyśl kochany, jakie one mają bogate życie seksualne. Słyszałeś, niektóre kopulują ze sobą po trzy godziny…
– Może dlatego żyją tak krótko, można się zajechać na śmierć…

Babcia z kilkuletnią dziewczynką kręci zgorszona głową, odchodzi z dzieckiem na bok, chociaż mała wcale nie ma na to ochoty. Chętnie posłuchałaby jeszcze tych państwa, ja również, bo mówią ciekawie, ale wycieczka dobiega już końca. Jeszcze tylko musimy sprawdzić w lustrach koło wyjścia, czy jakiś motylek nie usiadł na nas, żeby zafundować sobie okazyjny wylot na wolność. I mam gapowicza na czapce, ślicznego, błękitnego Morpho peleides. Żal mi, że muszę go zostawić w hodowlanej farmie, pod ocieplanym namiotem, który dla turystów komercyjnie udaje amerykańskie tropiki, ale na zewnątrz, nad chłodnym Bałtykiem przeżyłby może tylko dzień.

Mimo to podobno czasami uciekają na wolność, jak ludzie z pilnie strzeżonych kolonii karnych. Jak kiedyś słynny Papillon z francuskiej Gujany, a przed nim i po nim wielu innych. Uciekano nawet z carskich zsyłek i sowieckich gułagów. A moja dygresja bierze się stąd, że papillon, czyli po polsku motyl to symbol Wolności. 17 września, w kolejną rocznicę napaści ZSRR na Polskę, obchodziliśmy Dzień Sybiraka, poświęcony ludziom, co zapłacili zdrowiem i życiem za pobyt w łagrach. Dla ich żyjących bliskich oraz wszystkich, którzy tę ofiarę pamiętają jest to także dzień pamięci o cenie za utratę wolności, najcenniejszego z darów.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•