Andrzej Rejman

Modlitwa Araba w “Okruszynach z Poniemunia”

Sięgam do szuflady i wyciągam:
kopertę z tajemniczym napisem “Okruszyny z Poniemunia”, a w niej wśród zdjęć, a właściwie ich resztek, wiersz p.t. Modlitwa Araba”, podpisany – Kowno 1925 Zyg. Ugiański.

MODLITWA ARABA

Allah, twe imię na ustach mych gości,
……….kiedy pozdrawiam pierwsze blaski zorzy,
……….ono udziela spokoju, radości,
……….gdy mię nieznana przyszłość dziś dnia trwoży.

Allah, twe imię jest dla mnie ochłodą,
……….pośród skwarnego południa pustyni,
……….ono w upale rzeźwiącą jest wodą,
……….ono mi znojną pracę łatwą czyni.

Allah, twe imię, gdy blaski zachodu
……….krwawią horyzont łuną purpurową,
……….dla ostatniego już potomka rodu
……….bywa modlitwą codzienną a nową,

Allah, twe imię, gdy niebo usiane
……….gwiazd milionami nade mną migoce
……….koi me serce burzami sterane,
……….dając sen cichy w cudne nasze noce.

Allah, twe imię wypełnia pustynię
……….życia mojego porosłą ostami,
……….biegnie czas-potok, młodość szybko minie,
……….ono z niej tylko pókim żyw zostanie.

Kowno, 1925
Zygmunt Ugiański
__________
Sprawdzam najpierw kim był Zygmunt Ugiański, bo o Poniemuniu wiem nieco więcej z opowiadań cioci Stankiewiczowej.

Zygmunt Ugiański, ps. “Redaktor”, działacz korporacyjny, społeczny i polityczny. Urodzony 9 lipca 1906 roku w Olicie n. Niemnem, zmarł 18 marca 1972 roku w Warszawie. Absolwent Gimnazjum w Kownie, od 1925 roku student Uniwersytetu Litewskiego w Kownie, student Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie 1930/31, współzałożyciel oraz przewodniczący Zjednoczenia Studentów Polaków Uniwersytetu Litewskiego w Kownie oraz Związku Polskiej Młodzieży Akademickiej Litwy, współzałożyciel i redaktor miesięcznika studenckiego “Iskry”, publicysta dziennika “Dzień Kowieński”, redaktor naczelny pisma mniejszości polskiej na Litwie kowieńskiej “Chata Rodzinna” 1937-40. W czasie II wojny światowej Szef Oddziału Propagandy i Prasy dowództwa Podokręgu Kowno ZWZ-AK, później “Inspektorat E” Okręgu AK Wilno (ps. “Redaktor”), w roku 1946 aresztowany i wywieziony w głąb ZSRR, w latach 1946-48 więzień poprawczego obozu pracy, w 1955 roku zwolniony, przyjechał do Polski, pracownik wydawnictwa PAN w Warszawie, pochowany na cmentarzu bródnowskim w Warszawie, odznaczony przez Prezydenta RP na wychodźstwie Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
(na podstawie)

Zygmunt Ugiański (stoi, pierwszy z prawej) i inni członkowie
korporacji “LAUDA” (żródło: www.archiwumkorporacyjne.pl)

Z dat wynika, że Zygmunt Ugiański był kolegą szkolnym Heleny z Zanów Stankiewiczowej, z Polskiego Gimnazjum w Kownie. Stąd pewnie miała ona ten wiersz w swych archiwach.

Okruszyny z Poniemunia – babcia Jadwiga z Fergissów-Zanów

A w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich (Tom VIII, nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914 str. 770) czytamy:

Poniemuń, zwany Poniemuniem Fergissa, wieś i dobra nad Niemnem, powiat władysławowski, gmina Światoszyn, parafia Poniemuń, odl. od Władysławowa 50 wiorst, od Kowna 35 wiorst, posiada kościół parafialny, folwark, … Józef Chrząstowski, starosta rossieński, z żoną Anną z Siponiewiczów, sprzedają Poniemuń w 1677 Andrzejowi Kazimierzowi Giełgudowi, pisarzowi Wlk Księstwa Litewskiego. W 1727 Antonina de Walsztein Sapieżyna, wojewodzina wileńska, primo voto Andrzejowa Giełgudowa, czyni zapis wieczysty ks. Michałowi Czartoryskiemu, jego żonie, a swej synowicy Eleonorze de Walsztein na dobrach Giełgudyszki, i Poniemóń….
Następnie dobra Poniemunia przeszły drogą kupna do Białozorów, w posagu Ewy, córki Jerzego Białozora, stolnika upickiego Poniemuń przeszedł do Tyszkiewiczów w drugiej połowie XVIII wieku. Następnie został własnością rodziny Fergissów. Dziś należy do Jadwigi z Fergissów Zanowej…”

No tak – dziś ruiny dworu można obejrzeć sobie w mapach “online”.

“Okruszyny z Poniemunia”