My trzy (Ela Kargol, Krystyna Koziewicz i Ewa Maria Slaska) oraz Stowarzyszenie Partnerstwo Miast Szczecin-Kreuzberg/Friedrichshain

zorganizowały dwa spotkania z młodym szczecińsko-londyńskim artystą:

Marceli Klimek i jego haft ręczny

Teksty i zdjęcia: Krystyna Koziewicz i Ela Kargol

15.05.2025

Galeria art.endart na Weddingu (ze specjalnymi podziękowaniami dla Lucyny Viale):

Krystyna:
Unikalne wzory, motywy, styl oraz techniki haftu Marcela Klimka można było podziwiać podczas wernisażu w galerii art.endart . Haft ręczny to bardzo cenne rzemiosło, które kultywuje tożsamość kulturową danego regionu, a tradycja przekazywane jest zazwyczaj przez rodzinę. Piękne i niezwykle oryginalne wzornictwo!
Młody chłopak (21 lat), a takie zdolności i dorobek twórczy. Dla Króla Karola III wyhaftował kawałek szaty koronacyjnej. Widziałam zdjęcie i podziwiałam. Woow!

Ela: Marceli umie rozmawiać z nitką, z tkaniną, ma swoje wizję wzorów, kolorów. Tkaninie utkanej – było nie było – z nitki dodaje nową nitkę, którą prowadzi jak chce, lub odwrotnie – czasem nitka wymyka się spod kontroli.

16.05.2025

Sprachcafé Polnisch na Pankow (ze specjalnymi podziękowaniami dla Agaty Koch):

Krystyna: Z cyklu: „Szczecińskie wieczory” – spotkanie z Marcelim Klimkiem w SprachCafe Polnisch z udziałem m.in. członków Partnerstwa Miast Szczecin – Friedrichshain Kreuzberg. Marceli zaprezentował najnowsze metody poznawania meandrów tradycyjnej sztuki haftu ręcznego. Niezwykła aktywność młodego artysty (21 lat), zdobyte doświadczenia pozwoliły mu na modyfikację stylu i dostosowania do aktualnych trendów. Dorobek artysty wzbudził ogromne zainteresowanie wśród osób, które również zajmują się haftowaniem. Wielkie dzięki, Marceli!

Ela:

HAFT

Nić przewodnia snuła się
Za igłą jak chciała.
Tańcowała,
Zakręcała,
Owijała w bawełnę
Raz szybciej,
Raz wolniej,
Przystawała, odstawała,
Wystawała.
By znów wrócić
I rozwiązać węzły gordyjskie,
Które po drodze się przydarzały.
A on tylko tę nitkę oswajał, przyswajał, prowadził,
Czasem puszczał wolno.
Szeptał do ucha igielnego
Czułe słowa, a tamborek grał Chopina.
I stawał się
Haft.

Ela: Każdy odkrywal w pracach Marcelego coś innego. Mnie zachwycił ten mały symbol nieskończoności, zapoczątkowany juz przez Arystotelesa, ta przewrócona ósemka, która nie jest ósemką. Jedna z teorii (wg wikipedii) głosi, że pochodzi od małej litery greckiej omega, która jest metaforą końca i ostateczności. Ten symbol nieskończoności jest wyszty na kolorowym płaszczu / marynarce obok – dla mnie – biało czerwonej flagi, a może tylko obok dwóch przypadkowych kolorów białego i czerwonego.

PS od Adminki: Specjalne podziękowania dla Ewy Dąbrowskiej i Stowarzyszenia Partnerstwo Miast ze Szczecinem za wsparcie finansowe oraz dla Konrada, za to, że nas zainspirował i zaproponował, byśmy zaprosiły Marcelego – bez niego nie byłoby tych dwóch nadzwyczajnych spotkań.